De mens het verbeeldende wezen vond op een dag zijn woorden. Niet langer zaten zijn gedachten en gevoelens opgesloten in zijn eigen hoofd. Hij kon ze delen. Iedereen kon nu putten uit de rijkdom van kennis en verbeelding. Niet langer was de mens louter een klankmachine. Hij werd drager en bestuiver van betekenis. De mens als een open boek, een boek klaar om zijn onzekerheden, zijn verdriet, zijn angsten, zijn moed, zijn hoop, zijn gedrevenheid, zijn vreugde en zijn liefde toe te vertrouwen aan anderen. In welke vorm het zich ook uitte, als Inspirator, agitator of entertainer, de boeken die de wereld nu kon lezen werden brandstof voor nieuwe ideeën, een levendig heden, een nostalgisch verleden en vooral een open toekomst. Nooit zou de wereld nog zijn wat hij ooit was geweest: woordeloos.